De video games sector is uitgegroeid tot één van de grootste amusementsectoren ter wereld. Een sector die groter geworden is dan Hollywood. Hedendaags worden meer en meer games gemaakt met een budget groter dan een grote Hollywood blockbuster film.

 

Het is dan ook een boomende sector die afgelopen jaren een enorme groei gezien heeft. Maar het is niet altijd zo geweest. Maar hiervoor moeten we effe terug in de tijd naar het jaar 1983 in Noord-Amerika.

 

1983: De Noord-Amerikaanse video games crash

 

Eén van de zaken die de jaren 80 typeren is de opkomst van de personal computer en de eerste spelconsoles. Voordien waren computers enorm grote en lompe dingen met weinig rekenkracht. Vanaf de jaren 80 werden die een stuk compacter en krachtiger en deden de eerste pc's hun intrede bij de mensen thuis. In plaats die enkel te gebruiken om te programmeren begon men die al snel te gebruiken puur als amusement. Al vlug ontstonden er dan ook de eerste spelcomputers zoals de Atari die volledig gericht waren op het spelen van games.

 

Mensen die thuis vanuit hun luie zetel konden gamen. Een nieuwe vorm van entertainment met vanzelfsprekend een enorme aantrekkingskracht. Vlak voor de crisis in 1983 was de video games sector goed voor $ 3,2 miljard omzet. In 1983 is deze omzet teruggevallen op $ 100 miljoen ofte een daling van bijna 97%.

 

Te veel, te lage kwaliteit

 

De reden van deze crash moet bij de game producenten zelf gezocht worden. De gamesector boomde enorm en iedereen wou daar een graantje van meepikken. En werden dan ook massa's verschillende spelconsoles uitgebracht. In tegenstelling tot vandaag kon toen iedereen om het even welk spel om op het even welke console uitbrengen. Het resultaat was een overaanbod van games en vaak games van een zeer bedenkelijke kwaliteit.

 

In het begin ging het de game developers puur om het amusement. Games werden gemaakt met de bedoeling dat gamers er zo veel mogelijk plezier aan zou beleven. En zoals het vaak is bederft één rotte appel gans de mand. Hier was het niet anders. Er waren nog steeds developers die goede kwaliteitsgames maakten. In de realiteit was het overgrote deel van de games die uitgebracht werden de grootste brol die je u kon inbeelden met als enige doel zoveel mogelijk centen uit de zakken van de consument te kloppen. Want de consument speelde graag games, dus die zou wel games kopen ongeacht de kwaliteit van de games. Mis dus!

 

In het begin kochten de mensen ook games zonder er lang bij stil te staan omdat het ook bijna allemaal kwaliteitsvolle games waren. Als ze een nieuw game kochten, gingen ze er dan ook vanuit dat dit spel van dezelfde kwaliteit als andere games zou zijn. En hier liep het dus compleet fout. Het ene spel na het andere kwam uit. Het ene al belabberder dan het andere. In 1983 liep het dan zo de spuigaten uit dat de meeste mensen gewoon geen games meer kochten.

 

De gevolgen waren dan ook catastrofaal. Verschillende developers gingen failliet. De goede game ontwikkelaars moesten het bekopen met de rest. Door de overvloed aan games was het voor winkels onmogelijk om alles in de rekken te leggen.  Sommige games geraakten bijgevolg nauwelijks verkocht. Anderen verkochten wel, maar niet voldoende om daar voldoende winst op te maken. De developers maakten niet genoeg winst om in nieuwe games te investeren. De winkels verkocht nauwelijks nog games tot op een punt dat ze die gewoon compleet gingen boycotten. Dat alles verklaart dan ook waarom deze sector met bijna 97% inkromp en ei-zo-na helemaal de dieperik in ging.

 

Nintendo saves the day

 

In 1985 kwam Nintendo dan met zijn Nintendo Entertainment System (NES) op de markt. Er wordt dan ook aangenomen dat Nintendo in zijn eentje verantwoordelijk was voor de heropleving van de video games markt. Interessant om te weten is dat de NES niet als de zoveelste spelcomputer op de markt gebracht werd, maar als speelgoed. Anders hadden ze geen schijn van en kans gezien spelcomputers nog steeds geboycot werden in winkels.

 

Nintendo ging terug helemaal naar de roots: games maken voor gamers en niet voor snel wat winst te maken. Die brachten het ene pareltje na het andere uit waardoor de mensen terug vertrouwen kregen in de video game industrie en terug games begonnen kopen. De video games sector was dan ook uit het slop en begon terug te boomen.

 

En hoe gaat het er tegenwoordig aan toe?

 

Gans die crash in 1983 had 1 grote oorzaak: een overaanbod van games van slechte kwaliteit waar uitgevers al het respect voor de consument verloren.

 

Is het momenteel beter?

 

Er worden veel meer games uitgebracht dan een paar jaar geleden en meer en meer games zijn van bedenkelijke kwaliteit. Er wordt gewerkt volgens een strak tijdschema waar games uitgebracht worden voor ze helemaal af zijn. Games hebben dan ook vaker en vaker patches nodig om de bugs eruit te halen. Om schade en schande te vermijden zullen we geen namen noemen maar zo was er een tijd geleden nog een bekende developer die een spel uitbracht met zoveel bugs, dat het bijna niet speelbaar was. In plaats van een patch uit te brengen om de problemen op te lossen werd er rustig gewerkt aan een aantal DLC pakketten en liet men hun gamers in de kou staan.

 

En zo komen we aan de DLC ofte downloadbare content. Als er vroeger een spel uitgebracht werd, was dit spel af. Als de ontwikkelaar een extra level wou toevoegen, was die verplicht om een nieuw spel uit te brengen. Hedendaags is dat compleet anders. Vroeger las je online ergens een bericht van een nieuwe titel die zou verschijnen. Nu lees je over weeral een nieuw DLC pakket dat gaat uitgebracht worden. Sommige developpers gingen zo ver dat ze on-disc DLC gingen gebruiken. Dat DLC pakket moest je dus niet meer downloaden. Dat stond gewoon op de disc bij de release van het spel maar kon je slecht een tijdje nadien activeren. Vanzelfsprekend kwam daar bakken kritiek op en wordt dit nu (gelukkig) bijna niet meer toegepast.

 

Hetzelfde voor de online passen. Gelukkig niet meer van toepassing voor de PS4, maar op de PS3 werd menig gamer teleurgesteld toen hij tot de conclusie kwam dat hij na aanschaf van een 2dehands game een nieuwe code moest kopen om onine te kunnen spelen. Ook iets waar zo veel kritiek op gekomen is dat veel onwikkelaars daar terug vanaf gestapt zijn.

 

En nu hebben de ontwikkelaars weeral een nieuwe melkkoe gevonden: microtransacties. Iets wat al toegepast wordt op veel games die gratis te spelen zijn, enfin het lijkt toch dat die gratis zijn. Je kan die gratis downloaden of gratis online spelen tot op een punt dat je moet betalen om verder te geraken in het spel. Een euro hier, een euro daar en voor je het weet ben je een fortuin geld kwijt.

 

Er beginnen nu ook console games ter verschijnen waarin microtransacties gebruikt worden. Momenteel kan je die games nog zonder probleem uitspelen zonder dat je ook maar één euro extra uitgeeft en is het eerder voor gamers die graag een binnenweg nemen en tegen betaling direct dat sterke wapen of die vlugge auto in handen willen krijgen. Zonder twijfel gaan developers ook hier de grenzen aftasten om te zien hoe ver ze hier mee kunnen gaan.

 

Playstation Now

 

Ook al zijn we zelf een absolute Playstation fan. Het was onze eerste en nog steeds onze favoriete console. Toch houden we er absoluut niet van hoe Sony met zijn vorige generatie consoles omgaat.

 

Op een Nintendo kan je vaak zonder probleem games van 3 generaties terug spelen. Waarom is dit niet het geval voor de Playstation? Op de Playstation 2 kon je zonder probleem uw oude PS1 games spelen. Toen de PS3 uitkwam had je de 60 GB versie waar je PS2 games op kon spelen, maar die werd al vrij vlug terug afgevoerd. De voornaamste reden was kostenbesparing. In tegenstelling tot de PS1 en PS2 deed de PS3 het bijlange na niet zo goed bij de lancering. Vooral omdat de mensen hem zo duur vonden. Sony maakte al verlies op iedere verkochte console. Ik denk niet dat Sony daar ooit officieel een verklaring voor gegeven heeft, maar om er dan een duur stuk hardware uit te halen om productiekosten uit te sparen is uit economisch standpunt natuurlijk wel logisch. Maar waarom nadien als er wel winst op de console gemaakt werd dat stuk hardware er gewoon niet terug insteken? Of gewoon een duurder model uitbrengen dat wel retrocompatibel is en de consument zelf laten beslissen of hij daar al dan niet voor wil betalen?

 

En nu gaan ze nog een stuk verder met Playstation Now. Voor wie nog niet van Playstation Now gehoord heeft. Dit is een nieuwe streamingdienst die Sony ter beschikking zal stellen waarmee je ook PS3, PS2 en zelfs PS1 games op uw PS4 zal kunnen spelen. De juiste details zijn nog niet gekend. Bij schrijven van dit artikel is dit nog in testfase. Er is echter wel één iets zeker: om die games te kunnen spelen zal je moeten betalen!!!

 

Dan kunnen we ons weeral een nieuwe vraag stellen: de ontwikkeling van deze streamingdienst kost fortuinen. Waarom spendeert Sony dan zoveel geld terwijl het veel gemakkelijker zou zijn voor een gamer dat die gewoon zijn oude PS2 disc in zijn PS4 steekt en dat die direct kan beginnen gamen? Heel simpel. Sony verwacht zonder twijfel dat Playstation Now op termijn veel meer gaat opbrengen dan dat de ontwikkeling ervan gekost heeft.

 

2dehands games

 

Uiteindelijk is het zo ver niet gekomen, maar toch willen we dit onderwerp nog even aansnijden. We weten allemaal wat Microsoft ons geflikt heeft toen de nieuwe Xbox One voorgesteld werd: die zou niet langer 2dehands games afspelen. Natuurlijk kregen die bakken kritiek over zich. Ondertussen heeft Microsoft een bocht van 180° gemaakt en is dit probleem van de baan.

 

Wat sommige onder jullie misschien niet weten is dat Sony de eerste was die zo'n patent gedeponeerd hebben. Dat idee is nooit effectief uitgevoerd maar Sony liep met net dezelfde ideeën rond.

 

Ongetwijfeld als Microsoft bij zijn origineel plan gebleven was, zou Sony gevolgd zijn. Of Sony heeft dat patent gedeponeerd om de concurrentie op het verkeerde been te zetten of ze wilden gewoon de kat uit de boom kijken om te zien wat dit bij de concurrentie zou geven.

 

We willen hier gewoon mee aantonen met welke ideeën er gespeeld werden en dat deze ideeën alles behalve consument vriendelijk zijn.

 

Gaat de geschiedenis zich herhalen?

 

In de jaren 80 hebben de game ontwikkelaars al het respect voor de consument verloren en telde nog 1 iets: zo snel mogelijk hun zakken vullen. Hebben die nu uit hun fouten geleerd of gaan we terug dezelfde weg op?

 

Het heeft er in ieder geval alle schijn naar: te veel games en games die te vlug uit gebracht worden, games vol met bugs, online pass, DLC, microtransacties, Playstation Now, weinig innovatie, meer en meer franchises die tot in het oneindige uitgemolken worden,… Alles lijkt erop gericht om de zakken van de consument leeg te schudden. De vraag is nu hoe lang deze dit nog gaan pikken. En gaan de developers hun attitude dan veranderen?

 

Het ziet er in ieder geval uit dat de consument in opstand komt. Online lezen we meer en meer berichten van gamers die hun ongenoegen uiten over de zoveelste bug, de zoveelste nieuwe Call Of Duty, bepaalde developers wiens games geboycot worden,…

 

Geen zorgen het gaat meer dan uitstekend met uw ondergetekende gameboer maar toch ondervinden we zelf dat het een stuk moeilijker geworden is om games aan de man te brengen. Er worden duidelijk minder games gekocht. De prijzen van games gaan ook veel vlugger naar beneden dan vroeger.

 

In het buitenland zijn er grote ketens à la Gamemania die de deuren gesloten hebben. Ook hier zijn er al verschillende Gamemania's dicht gegaan. Onlangs ging er nog een grote Belgische groothandelaar die grote winkelketen bevoorraad op de fles. Voor zo ver we weten toch een belangrijke speler op de Belgische markt.

 

Dus ja, alles wijst erop dat we toch dezelfde richting uit gaan als in de jaren 80. Of het ook effectief zo ver zal komen, zal enkel de toekomst uitwijzen.